www.innapolska.fora.pl

ASBA

KREDYT SPOŁECZNY - model w którym próbuje się sprawić by emisja pieniądza zależała nie od banku, lecz od każdego poszczególnego podmiotu który zobowiązywał by się wykonać coś użytecznego: emisja pieniądza zależała by od robotnika, przedsiębiorcy, biurokratycznego menedżera.
źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Autorem koncepcji był szkocki inżynier Clifford Hugh Douglas (1879-1952).
Znamienne są jego słowa:
"„Władza pieniądza nie chce i nigdy nie chciała ulepszenia systemu pieniężnego. Tarcia społeczne, wojny i sabotaż to jest dokładnie to, czego ona chce."
za: [link widoczny dla zalogowanych]

TRZY PROPOZYCJE.
Douglas postulował by:

1. Środki zakupu w rękach ludności danego kraju powinny być stale równe sumie cen na dobra konsumpcyjne wystawione w tym kraju na sprzedaż; i te środki zakupu powinny być anulowane z chwilą zakupu dóbr konsumpcyjnych.

2. Kredyty potrzebne do sfinansowania produkcji nie powinny pochodzić z oszczędności, lecz powinny być nowymi kredytami odnoszącymi się do nowej produkcji; i powinny być wycofywane jedynie w zależności od powszechnego wzrostu wartości.

3. Rozdział środków zakupu pomiędzy jednostki powinien stopniowo coraz mniej zależeć od zatrudnienia. To znaczy, że dywidenda powinna stopniowo zastępować płace i pensje.

Więcej na ten temat Jacek A. Rossakiewicz : [link widoczny dla zalogowanych]
Autor zaangażowany jest w projekt [link widoczny dla zalogowanych]

INNE PUBLIKACJE
W tym kontekście warto przeczytać Richard C. Cook "Reforma monetarna - czyli jak narodowy system pieniężny powinien działać"
źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

też ciekawe: [link widoczny dla zalogowanych]

JAK WDRAŻANO KREDYT SPOŁECZNY.
Social Credit of Alberta - to partia powstała we wczesnych latach trzydziestych XX wieku w kanadyjskiej prowincji Alberta, założona przez pastora Williama Aberharta. Wygrała wybory do Parlamentu Alberty w 1935.
Zgodnie z założeniami kredytu społecznego, Aberhardt, jako premier Alberty rozpoczął emisję bonów kredytowych – Prosperity Certificates.
Akcja została zatrzymana orzeczeniem Sądu Najwyższego.
Aberhardt zmarł w trakcie sprawowania urzędu i został zastąpiony przez Ernesta Manninga, który utrzymując nazwę partii, zmienił jej program na... liberalny.

KREDYT SPOŁECZNY - SYSTEM EKONOMICZNY akceptowany przez Kościół Rzymsko-Katolicki.

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Wkrótce po opublikowaniu przez C. H. Douglasa jego pierwszych prac na temat Kredytu Społecznego, bankierzy zrobili wszystko, co było w ich mocy, żeby uciszyć i przekręcić doktrynę Douglasa, ponieważ wiedzieli, że Kredyt Społeczny zakończyłby ich kontrolę kreowania pieniędzy.
Kiedy Louis Even rozpoczął rozprzestrzenianie wiedzy o Kredycie Społecznym we francuskiej części Kanady, w 1935 roku, jednym z zarzutów wysuwanych przez finansistów był zarzut, że Kredyt Społeczny jest socjalizmem lub komunizmem.
Ale w 1939 r. biskupi rzymsko-katoliccy z kanadyjskiej prowincji Quebec wyznaczyli dziewięciu teologów do przestudiowania systemu Kredytu Społecznego pod kątem doktryny społecznej kościoła katolickiego oraz w celu wyrażenia opinii, czy jest on skażony socjalizmem lub komunizmem. Po wnikliwej analizie, dziewięciu teologów uznało, że nie jest on skażony ani socjalizmem, ani komunizmem i że był wart tych szczegółowych rozważań.

Poniżej fragmenty raportu Komisji, zainteresowanych, którzy chcieliby zapoznać się z całością, odsyłamy do książki L. Evena „Pod znakiem obfitości”, gdzie jest on zamieszczony w całości

Ad II: Wydaje się, że fakt, iż pieniądz i kredyt opierałby się na produkcji i zasobach naturalnych narodu nie ma nic wspólnego z socjalizmem.
Baza pieniądza jest sprawą czysto umowną i techniczną.
W tej dyskusji nawet kilku opozycjonistów przyjęło ten punkt jako zasadę.

Ad IV: Zasada dywidendy również zgadza się ze społeczną nauką Kościoła; można ją porównać do posiadanej przez państwo władzy dostarczania pieniądza.
Zdaniem Komisji państwo nie musi być właścicielem środków produkcji, żeby móc wypłacać dywidendę.
Uznana obecnie władza opodatkowywania, jaką państwo posiada ze względu na wspólne dobro, w większym stopniu, jakkolwiek w sensie przeciwnym, dotyczy tej zasady.
To samo odnosi się do dyskonta Kredytu Społecznego: za równo dyskonto, jak dywidenda mają za podstawę rachunek umarzający w systemie spółdzielczym, który został uznany przez Kredyt Społeczny.
Jedyną kontrolą produkcji i konsumpcji, jaka byłaby konieczna dla ustanowienia Kredytu Społecznego, jest kontrola statystyki określającej emisję pieniądza i kredytu.
Otóż statystyka nie powinna być uważana za prawdziwą kontrolę i za ograniczenie indywidualnej wolności; jest ona jedynie metodą zbierania informacji.
Komisja nie może zgodzić się z tym, że kontrola statystyczna wymaga uspołecznienia produkcji albo, że jest ona skażona socjalizmem lub komunizmem.

Wniosek
Komisja odpowiada przecząco na pytanie:
"Czy Kredyt Społeczny jest skażony socjalizmem?" Komisja nie widzi, jakby można w imieniu Kościoła i jego społecznej nauki potępić główne za sady tego systemu, jak je powyżej przedstawiliśmy.
Komisja zwraca jednak uwagę, że Kredyt Społeczny, o którego aspekcie czysto ekonomicznym i politycznym nie wyraża swego sądu, jest tylko
re formą pieniądza i co najważniejsze, jest reformą instytucji po przez związek ludzi, którzy praktykują ten sam fach w grupach zawodowych i jest moralnym odrodzeniem według wyraźnych rekomendacji papieża Piusa XI.

Ten artykuł (którego fragmenty tu zacytowano) był publikowany w piśmie Michael — styczeń-luty 2001.